Voor de gelegenheid haal ik een artikel van lang geleden van onder het stof. Omdat ik het gevoel van die eerste lachwandeling ook op mijn nieuwe website en blog wil delen.
Wij, Jean en ik (wiske) hebben een wandeling voorgelopen, de 'lachen' zijn verzameld en uitgewerkt, Jean rijdt nog eens per fiets het parcours af - omdat het de vorige dagen geregend heeft.
Dankzij een kennis van Jean halen wij de regionale krant - dank aan Joost van Liefferinge, die ook de activiteit doorstuurt naar Radio 2 - Jeroen Tuyten interviewt Jean en zo gaat het balletje rollen.
Wij zijn er klaar voor.! Om half drie ben ik op post, hier en daar op de parking van CC Westrand stappen mensen uit hun auto, komen wandelaars te voet af, ' ben jij onze gids' vraagt een mij onbekende vrouw, maar die vraag is overbodig want over mijn dikke trui draag ik een oranje T-shirt met het opschrift HI HA HO HA HI ...
Wij beginnen ogenblikkelijk met de lachsessie door de mensen te verwelkomen met een schaterlach terwijl wij een hand geven en onze naam zeggen.
Meer uitleg hoef ik niet te geven want in een blog van deelnemer Wim schreef hij het
volgende;
"Enige tijd geleden was ik op de Uit in Vlaanderen site aan het rondneuzen. Op zoek naar een gezinsactiviteit tijdens het weekend spotte ik er de Lachwandeling op 1 mei in Dilbeek. Niet goed wetend wat ik mij hierbij moest voorstellen legde ik de activiteit toch vast in onze gezinsagenda. De Lachwandeling bleef me echter intrigeren want lachen en natuur leek me een ideale combinatie.
De Wolfsputten
Zo vertrokken wij dus deze namiddag richting de Brusselse rand. Zonder de jongste zoon weliswaar. Die had een speelnamiddag bij zijn vriend Karel versierd. En dat dik tegen de zin van zijn oudere broer. De oudste zag het stapavontuur niet echt zitten. Wij zagen het echter als een kans om eens iets met ons drie te doen. We reden zo rond 14u45 de Dilbeekse parking aan bibliotheek Wolfsput op. Plaats van afspraak was het natuurdomein De Wolfsputten waar de wandeling om 15 uur zou starten.
Hahahaha
De begroeting van gidsen Wiske en Jean ging – hoe kan het ook anders – gepaard met een lach. Letterlijk ging het: “Mijn naam is Wim, hahahaha”. Een eerste aanzet om de lachspieren los te krijgen. En de aanstekelijke lach van lachcoach Jean zorgde daar reeds voor de eerste spontane lach. De wandeling deelden de coaches op in wandelen en lachoefeningen. Soms stilstaand. Soms bewegend. Zo was onze eerste oefening een kort sprintje terwijl je luidop lachen moet. En ook al begon het lachen tijdens het lopen geforceerd. Vijf meter verder was je vanzelf aan het lachen.
De lachwave
Toegegeven, de ene oefening lukte beter dan de andere. In het begin ligt de nadruk vooral op het loskomen en ontspannen. Wat gelukkig in de natuur wonderwel lukt. We leerden ook de mantra “HO HO HA HA HA” die we doorheen de lachsessie verschillende keren herhaalden. Mensen zien lachen doet ook lachen. Soms waren we dus gewoon zonder enige reden aan het lachen. We moesten ook situaties imiteren (het vissertje en de kabouters) terwijl we tijdens de bewegingen alle mogelijke lachklinkers lieten horen (HAHAHA, HIHIHIH, HOEHOEHOE). Maar de topper voor ons allen was de lachwave. Waar iedereen in een kring gaat staan en om de beurt de lach van de persoon naast zich moet imiteren. Vervolgens bootst de groep dezelfde lach nog eens na. Hilarisch! We schaterden van het lachen om de vaak ridicule lachintonatie en de bijpassende bewegingen van de persoon die aan de beurt was.
Workout
De coaches kregen uiteindelijk wel gelijk. De stille lach bij de start van de wandeling werd door oefening en door de soms grappige situaties een uitbundige lach. We beleefden plezier en lieten zorgen en stress even los. Het kind in ons kreeg deze namiddag vrij spel. En dat ik gelachen heb, dat voel ik hier schrijvend in mijn zetel nog steeds aan de spieren rond mijn middenrif. De kleine maar wonderlijke lachschokken misten hun effect dus niet. Naar het schijnt staat 10 minuten lachen zelfs gelijk aan 2 uur joggen. Wij hadden deze namiddag dus een super workouk!
Lach-Yoga
Lachend reden we even later naar huis. Denkend aan de komische situaties die we in de natuur hadden meegemaakt. Wij hadden ons eigenlijk aan een mix van moppen, ludieke toneelstukjes of raadseltjes verwacht. Maar we kregen een lachsessie in het bos tussen de blauwe boshyacinten en het Daslook. De Lach-yoga (met de kleine meditatie op het einde) overtrof onze stoutste verwachtingen.
Bedankt dus Wiske en Jean voor de mooie herinnering op deze internationale Dag van de Lach. Deze wandeling is zonder overdrijven de plezantste die ik ooit heb gewandeld!
Warme groeten,
Wim
Zelf zou ik het niet beter hebben kunnen verwoorden en altijd fijn van zo'n bijdrage te mogen lezen.
Dit maakt mij gelukkig.
Dankzij Radio 2 kregen wij mensen van Peer en ook van Hamme op onze wandeling en wie weet hoeveel mensen nog die radio 2 beluisterden op donderdag en op zondag.
Wij waren met dertig personen, zowel mannen als vrouwen en zelfs één kind.
Napraten, blijven hangen dpoet ook altijd deugd. Tussen pot en pint en koffie en water was het fijn nalachen met nog een tiental mensen...
Wij hebben alle geluk aan onze kant gehad: de eerste zonnige dag en veel lachers - meer moet dat niet zijn ♥
Misschien moet ik nog zo een een lachwandeling organiseren.